Een rijdend onderkomen

Geen haast vanochtend en tegen achten kuieren we naar Sam`s 03 een aanrader voor een stevig ontbijt. Wat heet, het is maar goed dat ze in Amerika geen Fipronil- schandaal kennen, want een stevig ontbijt zonder eieren lijkt wel niet te bestaan. Peter houdt het bij `bacon and eggs`, Dieni kiest weer iets met aardappelen. We verbazen ons over de hoeveelheden die op dit uur al rondom ons heen verorberd worden. Hoewel…. er zijn er ook die een half ontbijt in een `Doggiebag` meenemen voor later op de dag. Na het ontbijt eerst maar weer terug naar het hotel om de koffers te pakken. Het is nog te vroeg om uit te checken maar voor koffietijd is het nog vroeg genoeg. Op naar Starbucks dus. Tegen elven checken we uit en wordt voor ons een taxi besteld die ons in een krap half uurtje bij Road Bear RV West USA brengt. Om half één begint de uitgifte van de verhuur. Tezamen met nog drie stel krijgen we de nodige paperassen door te lezen en te paraferen. Gelukkig had Peter thuis al ingecheckt dat scheelde een paar formulieren. Vervolgens verplaatst het gezelschap zich naar buiten en krijgen we een rondje buitenom en binnendoor. Niet dat we nou al zo ervaren zijn, maar veel komt ons niet onbekend voor. Het is tekenend van de jeugd van tegenwoordig dat één van de huurders de hele uitleg met behulp van haar telefoon heeft vastgelegd. Vervolgens gaat een ieder naar zijn eigen camper om nog een rondje binnen- en buitenom te lopen om de eventuele schades op papier vast te leggen. Zou het de bloedhete zon zijn of wellicht de spanning van het moment, maar als we één keer klaar zijn voor vertrek lopen de straaltjes zweet van onze gezichten af. De T-shirts die we inmiddels al een paar dagen dragen zijn doorweekt. Eerst maar eens op zoek naar een supermarkt, want er moet voor de komende dagen toch nog wat proviand worden ingeslagen.
Het is al half vijf als we eindelijk op pad kunnen, de trip is nu echt begonnen. Maar na een paar mijl gaat het al fout. Peter wilde, op aanwijzen van Jan Doets, niet via de kortste weg maar vanuit Denver richting Golden en na Arvada, via HW 72 naar het plaatsje `Nederland`. Helaas hebben we de Garmin even te vroeg op de eindbestemming geprogrammeerd want na Arvada wordt de kortste route gepakt. En om nou gelijk al ruzie te gaan maken met ons kompas voor de komende weken lijkt misschien niet verstandig. Uiteindelijk misschien maar goed ook want als we Estes Park Colorado binnenrijden loopt de klok al tegen zevenen. De camping is zo gevonden en de receptie is naar goed gebruik op dit tijdstip al gesloten. Geen nood, er is plek zat. We kiezen een plaats, sluiten het elektra aan en vinden het eerste maar eens tijd voor een biertje. De camping bevindt zich aan de voet van de Rocky Mountains en vanaf de camping zijn er al plukken sneeuw op de nu snel donker wordende bergen te herkennen. Veel tijd om van de omgeving te genieten gunnen we ons niet. Er moeten nog twee koffers worden uitgepakt en ook nog een hapje gegeten. Bovendien is de pijp nu wel een beetje leeg, het was best wel een inspannende dag. Buiten is het rustig, stikdonker en best wel fris. Gelukkig maar want een pamflet bij de receptie meldt dat er beren zijn gesignaleerd en dat ramen en deuren goed op slot moeten. Vandaag hebben we 68 mijl afgelegd.