Op de hoogste Highway van de USA

De eerste nacht zit erop, we hebben prima geslapen en worden met een frisse neus wakker. Het zonnetje schijnt dus maar niet al te lang blijven liggen. Na het ontbijt ons eerst maar eens aangemeld bij de receptie. We willen nog een dag in Estes Park blijven en dat kan ook nog maar net. Vanaf vrijdag is de plek waar we staan besproken en loopt de camping vol. Vrijdag is het Labor Day en gaan vele Amerikanen op pad om het laatste (lange) weekend van de zomer buiten de deur te vieren. Ai, daar hadden we niet op gerekend. Terug in de camper haalt Peter z`n route tevoorschijn en belt met twee campings voor de overnachting van vrijdag op zaterdag, allebei vol. Een derde geeft geen antwoord. Vanaf zaterdag zijn we wel weer onder de pannen. We zien wel en moeten ons er nu nog niet druk om maken. Morgen weer een dag. Vandaag brengen we de dag door in het Rocky Mountains National Park. We rijden met de camper de Trail Rigde Road (HW 34), de hoogst gelegen Highway van Noord-Amerika. Bij de ingang van het National Park schaffen we ons een jaarpas aan die ons voor de komende weken vrij toegang moet bieden aan de parken die we nog willen bezoeken. Vlak na de Beaver Meadows Entrance, evengoed al gelegen op een hoogte van bijna 2400m, gaat de HW36 over in HW34 en begint de weg gestaag te klimmen. En dat moet ook wel want het hoogste punt van de weg ligt op 12.183ft ofwel 3713m boven zeeniveau. Regelmatig zetten we de camper op een uitwijkplaats aan de kant om van het indrukwekkende uitzicht te genieten. De zon is vrijwel niet meer te zien maar de dreigende wolken, waaruit regelmatig in de verte de regen zichtbaar neerdaalt vormt een intrigerend schouwspel. Vanaf het iets lager gelegen Alpine Visitors Centre lopen we de Alpine Ridge Trail tot iets boven de 12.000ft. Op deze hoogte is 30-40% minder zuurstof beschikbaar ten opzichte van zeeniveau. En dat merk je. Terwijl we op de top nog volop met een fotosessie bezig zijn, begint het redelijk dichtbij te bliksemen en donderen, dus hoog tijd om af te dalen en de veilige bescherming van de camper op te zoeken. We vervolgen de weg verder en passeren de Milner Pass gelegen op een hoogte van 10.758ft. Een bijzondere plaats, want deze pas ligt precies op de waterscheiding of `Continental Divide. De hogere pieken van de Rocky Mountains vormen de zogenaamde `Continental Divide`, de natuurlijke grens waar het smeltwater vanuit de Rockies aan de westelijke zijde zich een weg baant richting de Pacific Ocean, terwijl het smeltwater aan de oostelijke zijde van de bergen afstroomt richting de Atlantische Oceaan. De Rockies zijn rijk aan hoge bergtoppen, maar liefst 78 bergtoppen in het park zijn hoger dan 3600m. Wij vervolgen onze route tot aan de zuidwestelijke ingang van het park nabij Grand Lake. In het kleine westernachtige dorpje aan de oevers van het grootste meer van Colorado scoren we een verrukkelijke pizza alvorens we dezelfde HW34 terug nemen. Westelijk van ons probeert het zonnetje er af en toe doorheen te prikken maar rechts van ons, richting Milner Pass, kleurt de lucht pikzwart, af en toe doorsneden door een felle bliksemschicht. Wij houden het vrijwel droog terwijl het wegdek bewijst dat het toch flink geregend moet hebben. Van de duizenden Elk`s die in het park leven (een grote hertensoort) scoren we er één al rijdend, vlak naast de weg en een hele kudde op een respectabele diepte onder ons. Ook op de terugweg wordt nog een aantal keren gestopt om het panorama van vijftig tinten grijs fotografisch vast te leggen. De grijstinten beperken zich overigens niet tot de lucht alleen. Onder de boomgrens zijn de flanken van de bergen begroeid met naaldbomen. Maar een heel groot deel staat er niet echt fris meer bij. We lezen dat 17 verschillende keversoorten de aanval op de naaldbomen hebben geopend met een treurige grijze aanblik tot gevolg. Terug in Estes Park eerst maar eens de camper afgetankt en bij de Liquor Shop een paar stevige flessen rode wijn ingeslagen. Ook de bliksem is locaal ingeslagen, het blijkt die middag in Estes Park zodanig gespookt te hebben dat ook het internet plat ligt. Dat schijnt in deze omgeving en op deze hoogte niet echt ongewoon te zijn.
Jammer voor de volgers maar vandaag dus weer geen verhaaltje. Wij besluiten de dag met een frisse salade en een glaasje rode wijn.