Bonaire

Dinsdag 3 november 2015.
Welkom in Kralendijk, de hoofdzetel van Bonaire.
De eerst nacht aan boord viel niet tegen. Dieni heeft lekker geslapen, Peter kan z`n draai op het harde matras nog niet helemaal vinden. Z`n schouder zit hem in de weg. Aan het ontbijtbuffet op verdieping 11 mankeert werkelijk helemaal niets, er is van alles in overvloed. Veel excursiegangers haasten zich van boord, wij hebben de tijd aan onszelf en hoeven vandaag helemaal niets, of het zou het uploaden van onze avonturen moeten zijn, maar toegang tot internet lukt nog niet. We moeten dus op zoek naar de internet manager. Die heeft net zijn ochtenddienst erop zitten en is vanmiddag vanaf vijf uur weer aanspreekbaar.
Zijn we net weer in onze hut, zeven korte signalen gevolgd door één lange…… We hebben gisteren tijdens de safety training goed opgelet dus we vergeten even alles waar we mee bezig, pakken de zwemvesten van de kast, pakken de medicijnen en een warme trui en verlaten onze hut op weg naar lifeboat 03. Onderweg komen we een paar bemanningsleden tegen die ons lachend vertellen, dat nu de meeste gasten van boord zijn, het ditmaal gaat om een oefening voor de totale bemanning. Niettemin krijgen we links en rechts de complimenten. Wij vinden het tijd voor koffie en arriveren net op tijd op Dek 5. We hebben net eerste slok koffie naar binnen of horen via de intercom dat op volgorde vanaf het onderste dek de waterdichte deuren worden gesloten. Voorlopig zitten we even vast. Jammer, dan maar een tweede bakkie troost. Na afloop van de oefening wordt het voor ons ook tijd om maar eens van boord te gaan voor een `stadswandeling` door Kralendijk. Ondanks dat het zonnetje maar spaarzaam door het wolkendek heen prikt is het drukkend warm op straat. Eenmaal op de kade wordt je je bewust van de grootte van de Monarch, het schip domineert de hele omgeving en het maakt niet uit waar je in het plaatsje bent, maar overal zie je wel een stuk van het schip boven de bebouwing uitsteken. Na een uurtje rondslenteren hebben we Kralendijk wel gezien. De Nederlandse invloed is nog heel duidelijk terug te vinden in het straatbeeld; De trottoirs zijn, in tegenstelling veel andere plekken in de wereld, bestraat met de ons overbekende dertig bij dertigers of bkk`s. De lunch gebruiken we weer aan boord en de rest van de middag liggen we languit op een ligbedje rond het zwembad. Zowel de lucht als het leesvoer wordt gedomineerd door vijftig tinten donkerder en toch is smeren geen overbodige luxe. Maar gaandeweg de middag begint de lucht langzaam te breken. Tegen vijven zoeken we de internetmanager even op en een paar tellen later kunnen we het verhaal van gisteren uploaden. Daar blijft het bij want het uploaden van foto`s gaat niet lukken. Blijkbaar is het beschikbare netwerk daarvoor niet toereikend. Jammer voor jullie, maar gelukkig hebben wij de foto`s wel. Tegen zessen verzamelen de meesten zich op de bovendekken en beginnen de schoorstenen voorzichtig wat zwarte rook uit te braken. Exact om 18.00 uur worden de trossen losgegooid en maakt de Monarch zich langzaam los van de pier. Langzaam zien we Bonaire van ons wegglijden en voor degene die op de kade achterblijven verdwijnt het schip in de snel invallende duisternis van de avond.
Voor ons is het alweer snel dinertijd (en lekker) en wordt aansluitend, onder het genot van een wijntje en naast het zwembad, het verhaal bijgewerkt.