De oplevering
Door: PND
Blijf op de hoogte en volg Peter en Dieni
06 Februari 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
De vingers trillen een beetje boven het toetsenbord en in plaats van een muisarm doen zich de eerste tekenen voor van een timmer-elleboog. Buiten is het bloed heet en op de hotelkamer is het 30ºC. Dieni knapt een uiltje, we hebben een paar uurtjes rust en de klus is plat.
Gisteravond wederom een smakelijk diner genoten en ditmaal bij een locale Koreaan met een Nederlandse achtergrond. Krab eten zal nooit een hobby van me worden, doe mij ze maar in cocktail vorm. Tegen half elf liggen we op bed en ondanks de temperaturen heeft de slaap ons gelijk te pakken. “Drink wat water als je even wakker wordt”, adviseerde Giulio ons nog, “we hebben vandaag veel vocht verloren”. Maar dan moet je daar wel de gelegenheid voor krijgen. Zelfs Dieni is in één ruk doorgegaan tot de wekker van zes uur. Het ontbijt verloopt een stuk gesmeerder dan gisteren. Langzaam druppelen de bouwers de “ontbijtzaal” binnen. Je ziet aan de houding en de gezichten dat de dag van gisteren er toch wel heeft ingehakt. Ook ontstaan er links en rechts wat kleinere ongemakken rondom het maag-darmkanaal. In de bus krijgen we de mededeling dat onze voormannen er vanochtend tussenuit knijpen om samen met de gids en vertegenwoordigers van Tabitha naar de locatie te gaan waar de Stichting Toetssteen vorig jaar aan het bouwen is geweest. Dat betekent één team minder met nog acht huizen te gaan. Moet lukken.
Bij het naderen van de nieuwe bouwlocatie passeren we de woningen die we gisteren hebben neergezet. Voor één raam ontwaren we zelfs als iets dat door moet gaan voor een gordijn. Honderd meter verder worden we al opgewacht door verwachtingsvolle aspirant bewoners.
Voor achten zitten de eerste platen er alweer tegen aan en de eerste vloerplanken vast. De komende uren verlopen niet anders als gisteren; timmeren, timmeren, zweten, water drinken, even pauzeren met een banaan, een eitje, een broodje, timmeren, timmeren, timmeren. Waar kwamen we hier ook alweer voor? Gelukkig was het iets meer bewolkt dan gisteren en het werk verloopt voorspoedig. Rond het middag uur wordt de laatste nagel geslagen.
Tijd voor ontspanning. Met de jeugd worden kringspelletjes gedaan en “Jan Huigen in de Ton” is duidelijk favoriet. Als Cor en Giulio weer terug zijn, hebben ze goed nieuws: het is dat de vertegenwoordigers van Tabitha erbij waren en dat Giulio nog foto`s van vorig jaar bij zich had, anders hadden ze huizen niet meer herkend. In een jaar tijd heeft er zich een complete metamorfose afgespeeld, er was van alles aan de huizen vast gebouwd en menig gezin heeft nu een drukke nering. In een huis, dat ze van binnen bekeken hebben, lag een rijst voorraad van ca. 500 dollar. Wat een dak boven je hoofd, en niet te vergeten de beschikbaarheid over schoon water, al niet kan betekenen. In dit klimaat en met water zijn ze in staat om drie keer per jaar te oogsten. Deze mensen hebben de weg omhoog gevonden.
Dan begint het officiële gedeelte van de overhandiging van de huizen. Giulio spreekt de hoop uit voor de nieuwe bewoners dat dit een nieuwe start kan zijn naar een betere toekomst.
Met de overhandiging van het vloerkleed is de overdracht officieel een feit. Sommige kunnen een tranen amper bedwingen; akon, akon, akon…..bedankt, bedankt, bedankt.
De laatste handeling is het timmeren van de naambordjes en het “statieportret” voor op de website van de Stichting Toetssteen. Twintig van deze karakteristieke plaatjes worden geschoten, in de loop van het jaar zullen er nog tachtig bijkomen. Wij zullen daar niet meer bijzijn. We maken nog een afsluitende groepsfoto en druipen af naar de bus. Nu de klus af is vloeit de energie ook langzaam weg. Tot het avondeten hebben we nog een paar uurtjes voor onszelf, dat is deze dagen nog niet eerder gebeurd, de één gaat naar het strand, de ander doet een tukkie en iemand schrijft een verslag.
Gisteravond wederom een smakelijk diner genoten en ditmaal bij een locale Koreaan met een Nederlandse achtergrond. Krab eten zal nooit een hobby van me worden, doe mij ze maar in cocktail vorm. Tegen half elf liggen we op bed en ondanks de temperaturen heeft de slaap ons gelijk te pakken. “Drink wat water als je even wakker wordt”, adviseerde Giulio ons nog, “we hebben vandaag veel vocht verloren”. Maar dan moet je daar wel de gelegenheid voor krijgen. Zelfs Dieni is in één ruk doorgegaan tot de wekker van zes uur. Het ontbijt verloopt een stuk gesmeerder dan gisteren. Langzaam druppelen de bouwers de “ontbijtzaal” binnen. Je ziet aan de houding en de gezichten dat de dag van gisteren er toch wel heeft ingehakt. Ook ontstaan er links en rechts wat kleinere ongemakken rondom het maag-darmkanaal. In de bus krijgen we de mededeling dat onze voormannen er vanochtend tussenuit knijpen om samen met de gids en vertegenwoordigers van Tabitha naar de locatie te gaan waar de Stichting Toetssteen vorig jaar aan het bouwen is geweest. Dat betekent één team minder met nog acht huizen te gaan. Moet lukken.
Bij het naderen van de nieuwe bouwlocatie passeren we de woningen die we gisteren hebben neergezet. Voor één raam ontwaren we zelfs als iets dat door moet gaan voor een gordijn. Honderd meter verder worden we al opgewacht door verwachtingsvolle aspirant bewoners.
Voor achten zitten de eerste platen er alweer tegen aan en de eerste vloerplanken vast. De komende uren verlopen niet anders als gisteren; timmeren, timmeren, zweten, water drinken, even pauzeren met een banaan, een eitje, een broodje, timmeren, timmeren, timmeren. Waar kwamen we hier ook alweer voor? Gelukkig was het iets meer bewolkt dan gisteren en het werk verloopt voorspoedig. Rond het middag uur wordt de laatste nagel geslagen.
Tijd voor ontspanning. Met de jeugd worden kringspelletjes gedaan en “Jan Huigen in de Ton” is duidelijk favoriet. Als Cor en Giulio weer terug zijn, hebben ze goed nieuws: het is dat de vertegenwoordigers van Tabitha erbij waren en dat Giulio nog foto`s van vorig jaar bij zich had, anders hadden ze huizen niet meer herkend. In een jaar tijd heeft er zich een complete metamorfose afgespeeld, er was van alles aan de huizen vast gebouwd en menig gezin heeft nu een drukke nering. In een huis, dat ze van binnen bekeken hebben, lag een rijst voorraad van ca. 500 dollar. Wat een dak boven je hoofd, en niet te vergeten de beschikbaarheid over schoon water, al niet kan betekenen. In dit klimaat en met water zijn ze in staat om drie keer per jaar te oogsten. Deze mensen hebben de weg omhoog gevonden.
Dan begint het officiële gedeelte van de overhandiging van de huizen. Giulio spreekt de hoop uit voor de nieuwe bewoners dat dit een nieuwe start kan zijn naar een betere toekomst.
Met de overhandiging van het vloerkleed is de overdracht officieel een feit. Sommige kunnen een tranen amper bedwingen; akon, akon, akon…..bedankt, bedankt, bedankt.
De laatste handeling is het timmeren van de naambordjes en het “statieportret” voor op de website van de Stichting Toetssteen. Twintig van deze karakteristieke plaatjes worden geschoten, in de loop van het jaar zullen er nog tachtig bijkomen. Wij zullen daar niet meer bijzijn. We maken nog een afsluitende groepsfoto en druipen af naar de bus. Nu de klus af is vloeit de energie ook langzaam weg. Tot het avondeten hebben we nog een paar uurtjes voor onszelf, dat is deze dagen nog niet eerder gebeurd, de één gaat naar het strand, de ander doet een tukkie en iemand schrijft een verslag.
-
06 Februari 2012 - 11:28
Marcel Straver:
Ik ben trots op jullie! Geweldig hoor, bikkels! -
06 Februari 2012 - 11:32
Jacqueline:
ik heb heel veel bewondering voor jullie! Wat een klus hebben jullie achter de rug! Respect! Maar misschien is het handig als een volgende keer Mieke meegaat? Kan ze masseren. Maak er nog wat, van de laatste dagen, tot gauw, groetjes Jacqueline. P.s. Peter: hier giet het nog niet on! -
06 Februari 2012 - 11:38
Mark En Jessica:
Wat zullen jullie moe zijn, maar geweldig gedaan!!! Wat zullen de mensen daar blij zijn!
Groetjes -
06 Februari 2012 - 11:53
Thomas En Kitty:
Wat een topprestatie!! Onder zulke omstandigheden zo iets moois voor de bevolking neer zetten, wat een eer heb je dan van je inzet en zweetdruppeltjes. De foto's van Dieni stralen echt uit hoe zwaar de klus is. Petje af hoor, neem nu jullie rust, dat heb je verdiend, Groetjes van ons, uit een nog zeeer koud nederland waar de Rayonhoofden in Friesland al bij elkaar zijn geweest! -
06 Februari 2012 - 12:12
Erik En Els:
Jullie mogen vreselijk trots zijn op de groep dat jullie weer zoveel gezinnen een betere toekomst hebben kunnen geven. De dankbaarheid straalt ook van de gezichten. Wij hebben bewondering voor jullie inzet, vooral in die hitte! Nu nog even een beetje bijkomen voordat jullie de terugreis aanvaarden. Vraag Mieke of ze een extra jas meeneemt naar Schiphol want het is nog steeds bar koud. Ook is de Elfstedenkoorts losgebarsten, jullie zijn voorbereid! Tot over een paar dagen enne....goeie reis. -
06 Februari 2012 - 12:27
Michiel Franken:
Leuk gedetailleerd reisverslag. We hebben het met plezier jullie belevenissen gelezen. Goede terugreis en het zweet zal snel verdwenen zijn bij -15 in Nederland. -
06 Februari 2012 - 13:01
Irene:
Super om dit allemaal te lezen en wat een uitputtingsslag. Maar het is jullie gelukt, goed gedaan! -
06 Februari 2012 - 13:34
Mieke En Harry:
Hoi Peter en Dieni,
Geweldige prestatie in zo'n korte tijd en onder zulke warme omstandigheden.
We vonden het erg leuk om jullie belevenissen te lezen.
Goede terugreis alvast.
-
06 Februari 2012 - 13:50
Cor En Ria:
Wat hebben jullie een werk verzet. Knap hoor. Dieni heeft een heel mooi shirt aan met een prachtige naam. Komt me heel erg bekend voor. Goede reis terug. -
06 Februari 2012 - 14:26
Sanne Koning:
Wat een klus! Ik heb respect voor jullie :-) -
06 Februari 2012 - 16:12
Sam:
Petje af oma en opa! Ik heb vandaag met veel interesse jullie verhalen aangehoord van mamma! Wat hebben jullie veel werk verzet en wat een mooie prestatie! Ik ben heel trots op jullie.
Nog even genieten van de welverdiende rust en dan met een voldaan gevoel weer naar huis. Ik ben heel erg nieuwsgierig naar de rest van de foto's :)
Liefs en een dikke knuffel van Sam -
06 Februari 2012 - 16:19
Mieke:
Pap, Mam, ben heel erg trots op jullie! Een geweldige ervaring, veel geleerd ook aan deze kant van de computer.
Ik wacht met smart op Schiphol woensdag ochtend, en ja, ik zal wat jassen en (aanver)wanten meenemen :) tot woensdag!
-
06 Februari 2012 - 18:47
Margreet:
Geweldig Dieni en Peter. Wat een werk verzet in twee dagen! Petje af!
-
06 Februari 2012 - 18:58
Hanna:
Ook van ons: petje af voor deze prestatie. Nu nog even uitrusten tot de terugreis?
Geniet nog maar even van de warmte:) .
Als het tegen/meezit (is maar hoe je het bekijkt) kunnen jullie hier komende week jullie werkervaring omzetten in het bouwen van iglohutten:)
Tot slot: de complimenten voor de verhalen; er schuilt een ware verteller in..... -
06 Februari 2012 - 22:29
Ria En Jan:
Wat hebben jullie deze mensen
blij gemaakt!!
Ik mag deze week wel extra
oefenen bij Ton van de Kolk anders
is mijn spierkracht niets in
vergelijking van Dieni.
Wij vonden het geweldig om jullie
zo te volgen en wensen jullie een hele
goede terugreis toe.
Misschien kan Peter volgende week
de Elfstedentocht nog rijden!
Groetjes en tot gauw! -
06 Februari 2012 - 23:29
Caty:
Wat een verhaal toch weer,maar jullie hebben ut gefixt!! Chapeau.Ik heb op dit moment ff te diep int glaasje gekeken,en dat komt sporadisch voor,dus zal ik proberen de type fouten eruit te halen,alhoewel dat ook wel grappig is als ik ze laat staan.(glaafje zag ik net al staan etc.maar ik zal in ieder geval lekker slapen,in deze koude nacht.Dat zal voor jullie anders zijn.Nog ff en dan ist weer koffiebepkleppe bij Dieni,alsof er niets gebeurd is.nou ik ben trots op jullie hoor,zie aan Dieni,dat ut bloodyhot is,maar ze slaat met recht de spijkers goed op de kop.Ik ga zo Lekker slapen,weet echt nog steeds niet hoeveel tijdverschil er tussen jullie en mij(Ned) is.Toi toi,voor de komende uren ,enne ik sluit maar af,voor er nog meer onzin uit m'n toetsenbord op dit papier komt.
gr x caty -
07 Februari 2012 - 14:56
Gert Van Der Wegen:
Zojuist jullie reisverslagen gelezen. Ik ben erg onder de indruk van de wijze waarop jullie de mensen daar met concrete daden helpen. Gelukkig zijn er nog veel mensen die daadwerkelijk betrokkenheid laten zien.
Groeten uit een ijskoud Nederland.
P.S. Peter de tocht der tochten komt er misschien aan. -
08 Februari 2012 - 15:29
Wim En Hennie Swager:
Peter en Dieni,
Het was de moeite waard om jullie reis te volgen en door de reisverslagen en bijgeleverde foto´s de hele expeditie mee te beleven.
Door jullie noeste arbeid daar hebben een aantal Cambodjanen weer een redelijk onderkomen.
Op de foto´s is te zien dat ze er blij mee zijn.
Dat zal een goed gevoel geven.
Inmiddels zijn jullie alweer in Alkmaar terug en kunnen jullie terugkijken op een zeer geslaagde aktie, proficiat!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
