Een natte herfstdag in Aspen, Colorado

Slechts één ochtend eerder zijn we wat langer blijven liggen omdat het regende. Nu trekken met enige regelmaat buien over ons heen. Maar als de ontbijtboel aan kant is breekt toch het zonnetje door. Vandaag wordt een dagje Aspen en omgeving. Na een krap half uur rijden we Aspen binnen en binnen tien minuten rijden we er weer uit. Het is onmogelijk een parkeerplaats voor de RV te vinden en in de ruime, maar voor ons veel te lage, parkeergarage past hij domweg niet. De oplossing vindt Dieni met behulp van onze dashboardmanager. We moeten 3 miles terug naar Buttermilk waar een gigantische parkeerplaats is, met name ook voor een pendelbus die hoger de bergen in gaat. Wij maken gebruik van het gratis openbaarvervoer terug naar de stad en moeten nog een kleine tien minuten wachten. We raken in gesprek met een aardige dame, Marlene geheten, en vragen haar of ze eventueel een schoenmaker weet in Aspen. NB. Gaan de lezers even met ons terug naar de belevenissen in Arches dan weten jullie vast nog wel dat de rechterzool van Dieni haar bergschoenen niet eens op half elf maar bijna op vijf voor twaalf hangt. Niet meer op te lopen dus. Maar inmiddels regent het pijpenstelen en in de Teva`s krijg je dan toch koude voeten, zelfs met (natte) sokken aan. Marlene moet helaas bekennen dat er voor schoenmakers hier geen droog brood te verdienen is. In Aspen wonen alleen maar rijke mensen en die kopen gewoon een paar nieuwe. In de bus vraagt ze naar de maat van Dieni haar schoenen. Nu zijn we een paar weken terug de oceaan overgevlogen en hier meten ze nu net even met andere maten dan wij gewend zijn. Geen nood, Dieni tovert uit een plastic zak de gewraakte rechter schoen en Marlene hoeft geen lakei te zijn om te zien dat haar `muiltjes` niet gaan passen. Jammer, want ze had thuis nog wel een paar bergschoenen die ze met alle liefde wilde afstaan. Maar Marlene geeft zich nog niet gewonnen; zelf heeft ze ook wel eens een kapotte zool gehad en met de juiste lijm was het euvel verholpen. `Gorilla` dat moet het zijn. En dus troont Marlene ons mee naar Carl`s Pharmacy . Denk je een drogisterij binnen te stappen, is het meer een Winkel van Sinkel. En het eerste waar je tegenaan loopt zijn de schappen met wijn. Maar geroutineerd leidt Marlene ons mee naar de 1e verdieping en loop in een rechte lijn naar het schap met de seconden lijm. En ze bezweert nogmaals, Gorilla moet het zijn, droogtijd 30-60 minuten. Tijd voor koffie dus, we nodigen Marlene uit om met ons koffie te gaan drinken maar ze wijst dat vriendelijk doch resoluut af. Wel brengt ze ons naar het meest sjieke hotel van Aspen en begeleidt ons tot in de lobby naast de open haard. We nemen afscheid van een alleraardigst persoon, een engeltje. Hotel Jerome Aspen, wat een grandeur, maar belangrijker ze hebben lekkere koffie en voorlopig zitten we warm en droog. Dieni volgt nauwgezet de stappen voor een juiste verlijming. Beetje één kant van de zool voorbevochtigen en vervolgens het hele flesje lijm ertussen knijpen. Kan makkelijk,de zool is een heel groot stuk los. En met de schoen aan de voet voorlopig niet bewegen. Binnen enkele seconden komt er reactie, als een soort PUR-schuim komt de lijm naar buiten expanderen. Gauw een plastic zak eronder want anders zit ze straks nog vast aan het tapijt. Gelukkig heeft het Hotel op deze stand een uitstekende wifi verbinding en dus kunnen er weer een verhaal en wat foto`s ge-upload worden. Na een uurtje moet het maar goed zijn, voorzichtig wordt de plastic zak eraf getrokken en het surplus aan PUR-schuim moet onderweg maar slijten. Buiten is het zeker niet zachter gaan regenen, sterker nog er zitten ook hagelstenen tussen. Ons eerste doel is `The John Denver Sanctuary`. In een mooi stukje park, gelegen aan de Roaring Fork River, is een memorial ingericht als herinnering aan deze legendarische singer/songwriter. Op grote rechtopstaande keien zijn teksten ingegraveerd van zijn bekendste songs. Het geheel is prachtig aangelegd en moet in het voorjaar met een zonnetje erbij een paradijsje zijn, een waar eerbetoon. Maar wij kunnen de wolken bijna pakken, het is een meer dan druilerige omgeving, maar misschien past dat ook wel heel goed bij het gevoel over een veel te vroeg overleden muzikant die wellicht nog zoveel mooie songs had kunnen schrijven. Het heeft niet veel zin om Aspen verder te verkennen. De rugzakken en onze broeken zijn inmiddels doornat. Eerst maar weer eens met de bus terug naar onze RV, kunnen we droge kleren aantrekken. Een tweede aanrader in dit gebied is het hooggelegen Maroon Bells, een `alpenmeer`, niet met eigen auto te bereiken maar wel met een pendelbus. Nu ligt Aspen al op een hoogte van 7908ft (ca.2400m hoogte) en wij, zoals gezegd, kunnen de wolken al pakken. Een verdwaalde bliksemschicht met dito donderslag maakt het er niet beter op. We zijn al drijfnat en nog hoger gaan heeft vandaag geen enkele zin. Dus trekken we in onze RV de natte spullen uit, starten de motor en zetten de verwarming hoog, terug naar Carbondale. Wat later in de middag wordt het droog, breekt zowaar het zonnetje nog even door en wat blijkt: vanaf onze plek hebben we uitzicht op twee vierduizenders en die hebben de afgelopen uren een verse wit kleedje gekregen. De eerste sneeuw is gevallen. Vannacht maar weer sokken aan.