Vijftig tinten terracotta

Geen reisdag vandaag, maar wel kilometers maken. Op nog geen 6 miles rijden van camping bevindt zich de ingang van Arches National Park, één van de highlights van Utah. Een spectaculair landschap met onnoemlijk veel kleurcontrasten, maar wel veel gelinked aan de kleur terracotta, honderden torenhoge rotsformaties en balancerende rotsblokken. Maar het meest indrukwekkend zijn de zandstenen bogen of `Arches` in allerlei soorten en maten. We doorkruisen het totale gebied over de weg vanaf de ingang tot het meest Noordelijke punt Devils Garden Trailhead. Maar om de indrukwekkende zandstenen bogen goed te kunnen bekijken, moeten we aan de wandel. We beleven vele `klik-klak-momenten` bij Sand Dune Arch, Broken Arch, Skyline Arch, Pine Tree Arch en Landscape Arch. Deze laatste, echt enorme boog, ligt aan het begin van Devils Garden Trail en is vrij gemakkelijk te begaan. Het vervolg van de trail is lastiger en er moeten soms stukken op handen en voeten worden overwonnen. Dit gaat Dieni wat te ver en we besluiten om op onze schreden terug te keren. Maar er zijn nog meer uitdagingen. De `must see` Arch van dit park is Delicate Arch. Met de auto kun je een lager- en een hoger uitzichtpunt bereiken, tenminste als de weg niet door modderstromen ontoegankelijk is geworden. Er rest ons niets anders dan een flinke wandeling omhoog. Het komende uur wordt klimmen waarbij we over 2,5 km ongeveer 150 hoogtemeters moeten overwinnen. Eén voordeel, het pad is redelijk goed begaanbaar. Als je tenminste goede schoenen aan je voeten hebt. Zijn we nog geen honderd meter van de parkeerplaats laat de rechter zool los van Dieni haar bergschoenen. De oplettende volger weet misschien nog dat Dieni ditzelfde euvel al op de tweede dag in Denver overkwam. Maar toen was er een behulpzame schoenmaker in de buurt om haar linkerschoen weer beloopbaar te maken. Maar waar zijn de schoenmakers als je ze nodig hebt? Maar toch zet Dieni, al zand en grind happend, door en bereiken we hijgend en zwetend de beloning; een fantastisch uitzicht punt op Delicate Arch. Hier blijven we een half uurtje genieten van het onnatuurlijke landschap. De boog op zich is al een wonder van de natuur, maar ook de omgeving is een mengeling van Sedona en Grand Canyon. Maar we moeten vanzelf ook weer terug. Al gaat dat niet vanzelf. Dalen is altijd weer een aanslag op de knieën en net als een paar dagen geleden moet Peter heel goed uitkijken waar hij zijn voeten neerzet. Gelukkig komt echtpaar De Vries weer heelhuids beneden. Zijn wij nu verzadigd van al het moois? Misschien wel, maar achter iedere afslag of stopplaats bevindt zich vast weer fantastisch natuurmonument. Dus slaan we bij Balanced Rock links af, rijden langs de Garden of Eden en stoppen bij Double Arch. Toch weer een stukje lopen want we kunnen onze RV niet op de reguliere parkeerplaats kwijt. Maar de beloning is er dan ook; Een dubbele boog torent hoog boven onze hoofden, een bizarre omgeving. Op de terugweg toch ook nog maar even een paar foto`s gemaakt van Balanced Rock. En dan is onze opnamecapaciteit toch echt wel verzadigd. Het zonnetje begint te zakken, onze voeten branden van vermoeidheid en het lijf voelt stoffig en bezweet. Op de camping profiteren we nog net van de wegzakkende zonnestralen en gunnen we ons eerst een verfrissend biertje voordat het stof van het lijf spoelen. Na het eten slaat de vermoeidheid pas echt toe en terwijl Peter het verhaal zit te tikken, de regen genoeglijk op het dak van onze wagen roffelt, ligt Dieni voldaan een beetje te snurken op de bank.