Morgenstond heeft goud in de mond

Vandaag een laatste kans voor wat gisteren niet echt lukte. Hoewel gedurende de nacht af en toe de regen knus op het dak roffelde. Terwijl het om kwart voor zeven nog schemerig is, gaat Peter op weg naar het was-/plashok. De lucht recht bovenons is helder maar kleurt nog niet. Door het omringende naaldbos is het onmogelijk om het krieken van de dag verder te beoordelen. Binnen het half uur zijn we weg. Het is ongeveer 6 miles rijden naar de Oxbow-Bend op het punt waar de River Snake mooi aan het meanderen is. En daar zijn we allang niet meer alleen. Tientallen liefhebbers zijn gewapend met verrekijkers en fototoestellen. Verrekijkers om het eventuele wild dat zich aan de rivier komt laven dichter bij te halen, maar dat is tevergeefs vanochtend. Maar mooie plaatjes kunnen wel geschoten worden. De zonsopkomst is werkelijk fantastisch om te zien en het Teton gebergte verandert met de minuut van kleur. De RV staat verder niemand in de weg en voor ons is het dan tijd voor ontbijt. We zetten de generator erbij aan en in alle rust kunnen we een broodje roosteren. Na de afwas zetten we nog een pot koffie voor onderweg en zonder veel poespas gaan we weer onderweg. Ideaal zo`n camper. We rijden nu richting het zuiden en verlaten via Jackson Hole het Grand Teton National Park. In het westen pakken dreigende wolken zich samen rondom de bergpieken. In Jackson zelf, een typische wintersport plaats, gaan we naar het westen via Hwy 22 en doorkruisen zo het gebergte. Borden waarschuwen voor de komende Teton Pass op 8431ft (2570m) hoogte. Voertuigen zwaarder dan 6 ton zijn niet toegestaan en daartegenover staat een boete van 750 dollar. Geen idee hoe zwaar onze camper is maar die van een paar jaar terug was 6,6 ton. Deze is effe korter dus we nemen de gok. Bovendien is een stijging van 10% nou ook weer niet iets om van wakker te liggen. Het is inderdaad een prachtige klim met een uitstekende weg, dus waar maken ze zich druk om. Ook onze automaat in de Ford doet het uitstekend al zou je af en toe de behoefte hebben om te schakelen. In de afdaling verlaten we Wyoming en passeren de Staatsgrens met Idaho. En binnen no-time hebben we het bergachtige landschap achter ons gelaten. Er vallen ons direct twee zaken op, de wegen zijn een stuk slechter en de enorme akkers waarop verbouwd wordt. Peter wilde niet net als Jan Doets in één streep naar Salt Lake City, ruim 500 km, maar verkiest een andere route over Idaho Falls, daar moet vast wel wat te beleven zijn. Nou, dat valt achteraf nog wel te bediscussiëren. Wel vinden we weer eens een grote supermarkt om onze voorraden weer eens aan te vullen. Ons favoriete biertje blijft, zelfs in een Liquor Store, weer lastig te vinden. En ja, Idaho Falls heeft een waterval, voor een belangrijk deel gecultiveerd, niet echt spectaculair maar toch wel fraai, en het is nog steeds de River Snake waar we nu naar staan te kijken. Die heeft ons vandaag tot nu niet meer losgelaten. Vanaf Idaho Falls in het nog een kleine 50 miles over de Interstate 15 naar Pocatello onze overnachtingsplaats voor vandaag. RV Park Pocatello KOA is zo gevonden en een behulpzame maar een ik-duld-geen-tegenspraak-want-ik-ben-de-manager-type geeft aan waar we mogen staan. Wees welkom en wij gehoorzamen netjes. Het is nog maar vier uur in de middag en onze taak voor vandaag zit erop. Na een aantal dagen kunnen we weer heerlijk douchen en we hebben prima internet. We zullen ons dus niet vervelen. Tegen etenstijd trekt een dreigende onweersbui over en het blijft niet bij dreigen. Het is vroeg donker vanavond. En dat vinden wij helemaal niet erg.