Niet nog meer bisons!

Het klinkt wellicht wel gek maar na twee dagen Yellowstone Park heb je de bizons wel gezien. De dag begint half bewolkt en zeker niet zo fris als gisteren. Het is zondag, maar voor ons geen uitslaapdag. Een eitje bij het ontbijt kan nog net. Even over negenen sluiten we achteraan een lange colonne auto`s die allemaal weer het park intrekken. We voelen ons al bijna een echte Amerikaan met twee thermosbekers koffie in het dashbord. Bij de eerste kruising zoekt iedereen zijn bestemming voor vandaag en dunt het aantal vehikels al weer aardig uit. Onze bestemming is vandaag de zuidelijke route. Onze eerste stop is al vrij snel, bij het `Midway Geyser Basin`. De eerste hot(s)pot die we tegen komen is de Excelcior Geyser Crater. Nou die beneemt je alle zicht, tenminste voor de brildragers onder ons. Het zicht is minder dan een meter. Als de dampen de andere kant opwaaien krijgen we zicht op een azuurblauwe poel die bubbelt en sputtert dat het een lieve lust is. Enkele tientallen meters verder, lopend over een houten vlonder, staan we oog in oog met de Grand Prismatic Spring, de op twee na grootste warmwaterbron ter wereld. Dit is het plaatje dat Peter al jaren in levende lijven heeft willen zien, en nu sta je zomaar aan de rand. De kleuren aan de randen van deze bron zijn onbeschrijfelijk mooi en worden veroorzaakt door verschillende bacteriën met onuitsprekelijke namen. Aan de overkant van de bron zien we op hoogte een uitkijkplatform, kijk, daar moeten we ook naar toe. Helaas is de dichtstbijzijnde parkeerplaats niet toegankelijk voor RV`s en we besluiten morgen een nieuwe poging te doen. De volgende stop is bij Old Faithful Geyser, daar is parkeren geen probleem want de parkeerplaats van de Efteling kan hier wel drie keer in. In het Visitors Centre geven ze met 10 minuten marge de tijd aan waarop de Geyser een uitbarsting heeft; om 12.38 uur staat er één gepland. Wij hebben nog een uurtje om wat rond te kijken. Maar ruim voor tijd zitten we mooi vooraan, zonnetje lekker brandend in de rug en een paar duizend mensen om je heen. Vrijwel exact op tijd komt de Old Faithful pruttelend op gang en spuit gedurende een paar minuten gemiddeld 20.000 liter kokend water de lucht in. Morgen komen we hier zeker nog terug want er zijn nog veel meer kleinere geysers in de nabije omgeving. Zitten we net weer op de route vindt zo`n groot bruinharig beest het nodig om ons wederom voor de wielen gaan lopen. Het is net alsof ze het er om doen. In het onderste deel van de loop passeren we weer twee keer de `Continental Divide` en alsof ze het erom doen, uitgerekend hier begint het te regenen. Het gebied waar we nu doorheen rijden bestaat hoofdzakelijk uit met naaldbomen beboste hellingen. Veel uitzicht hebben we niet en de regen maakt het allemaal vrij somber. Op het meest zuidelijke punt raakt de route aan het `Yellowstone Lake` en krijgen we zicht op het hoogst gelegen meer van Noord Amerika. Bij Fishing Bridge maken we een stop bij het Visitors Centre en vallen met ons neus in een voorlichting van een Ranger die ons leert hoe te gedragen in het geval van een onwenselijke ontmoeting met een beer. We leren ook dat Yellowstone maar lieft 5000 bizons huisvest en dat zijn er zo ongeveer 1500 te veel. Aan de federale overheid is nu vergunning aangevraagd om een paar van die beestjes af te knallen. We zijn nog geen vijf minuten onderweg of een enorme kudde bizons verspert ons een verdere doorgang. Op de weg, door de bossen, ze zijn niet te tellen. Gelukkig proberen diverse Rangers met hun heftige 4x4`s de gang erin te houden en de kudde zoveel mogelijk het bos in te sturen. Onze volgende stop is bij de Mud Volcano; wederom een gebied waar het pruttelt en stoomt, maar waar eigenlijk te weinig water is voor een echte `hot spring`. Wel passeren we de Dragon`s Mouth Spring met een lichte geur van rotte eieren en blubberende modder of zelfs droge, zuchtende fumaroles. Aan de rand van Sour Lake keutelen weer een aantal bizons. Eén ervan komt onze kant op en dreigt ons de pas af te snijden, toch wel spannend als je niet weet wat zo`n beest op een late zondagmiddag nog van plan is. Het loopt allemaal weer met een sisser af en wij maken ons op voor de laatste twee stops: de Upper en Lower Fall van de Yellowstone River. Tot nu toe waren we nog niet zo onder de indruk van de watervallen maar vooral de Lower Fall mag er zijn. Niet alleen de hoogte maar ook de canyon waar de rivier doorstroomt is imposant in het nu snel zakkende zonlicht.
Tijd om terug te keren naar de camping, nog een uurtje rijden. Dat hadden we gedacht, zet de piepers maar wat zachter want op de weg naar de westelijke ingang belanden we weer in de file. Dat kost ons zeker drie kwartier. Oorzaak zijn een paar Elk`s die aan de andere kant van de Madison River een beetje lopen te lanterfanten. Vanuit de auto komt Dieni niet verder dan een foto van de billen. Tegen zevenen kunnen we pas aan de borrelhap en oei wat smaakt die lekker.