De eerste piña colada

23-10-2016
Uiteindelijk trekt ons vliegtuig om half elf het landingsgestel in en zijn we op weg. Van de gezagvoerder krijgen we tekst en uitleg; het oorspronkelijke toestel had mankementen en reparatie zou zo`n vier uur in beslag gaan nemen. Het alternatief was een ander vliegtuig, maar dat moest nog binnenkomen. De Dreamliner is toch een prachtig toestel; breed, hoog, prima bagagevakken, lekkere stoelen en dankzij de vertraging een kosteloos entertainment. De negen uur aan boord vliegt letterlijk voorbij. Rekeninghoudend met een zes uur tijdsverschil landen we keurig om half twee lokale tijd op het vliegveld van Varadero. We zijn het enige vliegtuig op dat moment dus van enige stress is absoluut geen sprake. Het passeren van de douane neemt nauwelijks enige tijd in beslag en in de aankomsthal staan de koffers al op ons te wachten. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt. Het omwisselen van Euro`s naar CUC`s doen we op aanraden van Bart in de vertrekhal. Dat is gelukkig deur aan drempel en scheelt heel wat wachttijd. De rest van de middag worden we onder de hoede genomen door Yoeri, onze gids voor de komende dagen. Geassisteerd door Jack, een aio en DJ, de chauffeur. Het reisgezelschap bestaat uit 17 man/vrouw en propt zich gezellig samen in een klein formaat bus. Voor onze eerste overnachting in Havana hebben we nog een rit van ca.
2 ½ uur , zo`n 140 km, voor de boeg. Buiten de bus is het 30°C met mooie schapenwolken aan de hemel. Als we het vliegveld achter ons laten pakt Yoeri de microfoon en begint gelijk met een stukje algemene kennis. Cuba heeft 11 miljoen inwoners en is driemaal zo groot als Nederland. Het land is verdeeld in 10 provincies en telt 119 gemeenten. De eerste plaats die we passeren is Matanzas, liggend aan een weide baai waar ooit Piet Hein met zijn Zilvervloot zijn Waterloo heeft gevonden. Voorheen was Matanzas een belangrijke haven van Cuba maar sinds het handelsembargo van de VS is die functie volledig teniet gedaan. De weg naar Havana is een fraaie vierbaansweg, omzoomd door groene landerijen en palmen. En ja, die auto`s hè……, ze bestaan echt. Volgens Yoeri rijden er 400.000 van dit soort oldtimers in Cuba rond. Naar onze begrippen is het vreselijk rustig langs de weg. Wel is het even wennen dat de vierbaansweg ook gebruikt wordt door kaas – en bananenverkopers, die hun koopwaar tot op het midden van de weg proberen te slijten. Vijftig kilometer voor Havana maken we nog een tussenstop en scoren we de eerste onvervalste piña colada. De rum in hier gezonder dan het water uit de kraan. Cuba haalt voor z`n energievoorziening heel wat nog heel wat olie uit de grond en we passeren tientallen van die kenmerkende ja-knikkers. In Havana gaan we niet direct naar het hotel,maar Yoeri vindt het voor ons verstandiger om, gezien de lange dag, vanavond maar op tijd te eten. Hij brengt ons naar een lokaal etablishiment waar we op het dakterras een fraai uitzicht hebben over de baai van Havana. Suddervlees met rijst en een biertje toe. Geen verkeerde keuze. Een goed uur later worden we opgehaald en nemen we onze intrek in het Havana Libre hotel. Een fraai entree en dito lobby maar de verdere uitstraling van het hotel is redelijk gedateerd. Wel zijn de kamers verrassend groot en het duurt dan ook niet lang meer of de luiken gaan dicht. Want terwijl jullie allang op één oor liggen, is het hier nog maar half 10. Genoeg voor vandaag.