Ronda

Zaterdag 30 april 2016
Om Rene gelijk maar gerust te stellen, nee natuurlijk hebben we Ronda niet links laten liggen. Alleen ligt onze slaapplaats dermate ver buiten de bebouwde kom dat het niet te belopen is. En we houden best wel van een wijntje tijdens het diner, dus blijven we `s avonds maar op honk. Overigens is dat best wel culinaire verwennerij.
Maar vandaag staat voor de hele dag Ronda gepland…. En daar is inderdaad niets mis mee. Tegen elf uur parkeren we de auto in het `nieuwere` gedeelte van Ronda en mikken €2,80 in de parkeerautomaat voor drie uur parkeren!!? Na tweeën is het voor gratis. Dan eerst maar weer eens op zoek naar een koffietent. Dat is niet te moeilijk; Ronda is erg toeristisch en de terrasjes rijgen zich aaneen. Het is zaterdagochtend en de Nieuwe Sloot is er niets bij, je kunt bijna over de hoofden lopen. Maar we zijn niet gekomen om te winkelen, Ronda heeft ook andere kwaliteiten. Het is één van de spectaculairst gelegen steden van Spanje. Gelegen op de rand van een honderd meter diepe kloof was de stad onneembaar en vormde samen met Granada een van de laatste Moorse bastions die stand hielden tegen de opmars van de christenen. De grote trekpleister is Puente Nuevo, ofwel de nieuwe brug over de Rio Tajo, die pas in de 18e eeuw is gebouwd en het oude klassieke Moorse stadsdeel verbindt met het `nieuwere` gedeelte. De oorspronkelijke toegang tot Ronda bevond zich aan de lager gelegen zuidkant van de stad via de nog steeds op Romeinse fundamenten rustende Puente Viejo. Bij deze, van oorsprong dus enige, toegang tot de stad bevond zich een Baños Árabes, een Islamitisch badhuis. Door middel van een onderhoudende animatie wordt ons de werking van deze in de 13e eeuw gebouwde sauna uitgelegd. De bad- en massage ruimten zijn wonderwel goed geconserveerd gebleven. We kuieren en klimmen door het oude gedeelte van de stad, genieten van de klinkerstraatjes, hekwerken voor de ramen, de verblindend witte muren en eten en drinken wat. Een dag is ook zomaar weer om. Het loopt alweer tegen vijven als we weer bij ons hotel Molina del Arco arriveren. Na de steden Córdoba en Granada is dit toch ook wel weer een bijzondere locatie. `Ver` weg van de bewoonde wereld is de stilte oorverdovend. Het gezoem van insecten, het gekwetter van mussen en de roep van een koekoek valt als een deken over je heen. De enorme tuin mag dan misschien links en rechts een beetje geschoffeld moeten worden, maar misschien is het onkruid ook juist wel de charme van de omgeving. Hier zouden we het best nog wel een weekje kunnen uithouden. Ook voor de keuken hoeven we het niet te laten; vanavond hebben we ons tegoed gedaan aan `wangetjes van het varken` op een bedje van `manteca colora`. Morgen maken we het rondje af en keren terug naar Sevilla, jammer, maar het is niet anders.