Het Alhambra

Woensdag 27 april 2016
Vandaag is `de dag`….. Dit is waarom de `G`van Granada aan het alfabet is toegevoegd. Een bezoek aan het Alhambra. Dit sprookjesachtige bouwwerk was oorspronkelijk een Moorse vesting, gebouwd door de kaliefen tijdens de heerschappij van de Nasriden. Met de bouw is begonnen in 1238 in de wetenschap dat de heerschappij van de Moren tanende was en de christenen steeds meer delen van Spanje veroverden. Eind 13e eeuw was alleen het gebied rond Granada nog onder hun macht. Het totale Alhambra-complex omvat het Alcazaba, waar de manschappen van het leger gehuisvest waren, de Generalife ofwel `de tuin van het hemelse paradijs` en het Casas Reales, het hoofdverblijf van de Nasriden-koningen, beter bekend als het Nasriden Paleis. In dit paleis hebben de bouwers de sfeer van duizend-en-één nacht proberen te kopiëren en ondanks het feit dat het Alhambra in de geschiedenis vele aanslagen te verwerken heeft gekregen, Napoleon heeft zelfs een poging ondernomen om het complex op te blazen, zijn de paleizen vrijwel ongedeerd gebleven. Met name deze paleizen zijn nu een toeristentrekker van jewelste. Bezoekers wordt aangeraden om vanaf 3 maanden voorafgaande aan het geplande bezoek via internet kaarten te bestellen. Dat klinkt gemakkelijk, maar zo werkt het niet altijd. Peter heeft dat bestellen via internet ruim van tevoren meerdere keren geprobeerd. En terwijl via de website werd aangegeven dat op 27april nog kaarten beschikbaar waren, is de transactie nooit volledig afgerond. Per dag kan men gedurende een ochtend- en een middag bezoek 2 x 2700 gasten ontvangen, terwijl volgens de geruchten voor iedere sessie nog zo`n 600 kaarten in de vrije verkoop gaan. Dus geen nood, als er iedere dag nog kaarten vrij beschikbaar zijn, dan gokken we daar maar op. Gisterenmiddag zijn we dus al even bij de ingang van het Alhambra wezen kijken en informeren. Kaarten kopen, bestellen of reserveren voor de volgende dag kan hoogstens via internet. En dus ook een laatste poging strandt, uitverkocht. Een behulpzame gastvrouw van het Alhambra raadt ons aan om rond 06.30 uur voor de kassa te gaan liggen, om voor deze vrije plaatsen in aanmerking te komen. Dat gaat ons lukken. De wekker staat op 05.30 uur, en we hoeven niet eens een vliegtuig te halen. In het stikke donker staan we even over zessen op straat, we gaan linksaf langs de Rio Darro en beginnen aan het einde van de bebouwde kom aan de beklimming naar het Alhambra. De eerste honderden meters nog bijgelicht door straatlantaarns, het laatste deel worden we bijgelicht door de maan. Als we niet een hoger gelegen doel voor ogen hadden, zou je hele romantische gedachten kunnen krijgen in deze vijftig tinten donkere omgeving. Pas in de buurt van de kassa`s worden we weer gevangen door het kunstlicht. Direct zien we ook dat we al lang niet de eersten zijn; Peter telt heel snel ruwweg zo`n tachtig wachtenden voor ons. Het enige verschil met de rij voor de zuurkoolmaaltijd is dat we hier geen bekenden tegenkomen. Inmiddels is het nu inderdaad half zeven geworden en hebben we nog een paar uur te gaan. Steeds meer mensen stromen toe en er gaat geen half uur voorbij of wij hebben meer mensen achter ons dan voor ons staan. Gelukkig kunnen we de inwendige mens ook verzorgen want een eenvoudig soort cafetaria verkoopt o.a. koffie, thee en broodjes. Rond acht uur barst de levendigheid pas echt los. De loketten gaan open, suppoosten verschijnen en straatvegers doen hun nuttige werk. Ook de rij komt in beweging en ongemerkt schuiven we meters naar voren. Dan komt even na achten, via luidsprekers, een teleurstellend bericht tot ons: er zijn nog kaarten voor het Alhambra beschikbaar met uitzondering van de Nasriden Paleizen, die zijn uitverkocht. Een siddering van ongeloof trekt door alle wachtenden, hebben we dat nu goed begrepen? Maar de onheilsboodschap wordt nog een aantal malen herhaald en een andere interpretatie is gewoon niet mogelijk. Ook de beeldschermen boven de ingang liegen niet; er zijn nog ruim tweehonderd kaarten te verkrijgen, alleen niet voor de paleizen. Terwijl we nu steeds verder naar voren schuiven zien we met dezelfde snelheid het aantal beschikbare plaatsen teruglopen. Wat doen we? Geen discussie, we zijn er nu en maken er het beste van. Een bevestiging dat het morgenochtend wel lukt krijg je van niemand, bovendien staan we hier nu al twee-en-een- half uur en dat moet toch ergens goed voor zijn. Uiteindelijk zijn we aan de beurt en melden ons bij een kassa, Peter wil nog een discussie aan over de mogelijkheid van een avondvoorstelling maar daar heeft de dame in kwestie geen boodschap aan. Ze schuift ons twee toegangskaarten onder de neus voor de middagsessie, inclusief bezoek aan het Nasriden-paleis om 16.30 uur. Wij snappen het niet, de dame aan de andere kant van het glas gaat het niet verder uitleggen, wij betalen de volle mep en kijken elkaar vol ongeloof aan. Overkomt ons dit…. of…? Peter stapt met de kaarten in de hand naar een suppoost en krijgt bevestiging van de zojuist verkregen kaarten: toegang tot het Alhambra om 14.00 uur, met om half vijf de gelegenheid om de paleizen te bezoeken. Tijd voor koffie en een beetje doorwarmen, in de lobby van een nabijgelegen hotel moeten we de afgelopen minuten even laten bezinken. Aangezien het nog maar half tien is, hebben we nog een halve dag voor ons liggen voor we het Alhambra binnen mogen. Een stadstour met een toeristentreintje biedt uitkomst. Voor het bezoek aan het Alhambra zelf, inclusief de paleizen, geldt hetzelfde als voor de Mezquita in Córdoba, dat valt niet te beschrijven en zelfs de foto`s zijn een slap aftreksel. Dit moet je gewoon met eigen ogen zien en ervaren.