Madurodam

.
Aan het ontbijt mankeert helemaal niets en geeft ons zelfs een déjà vue. De weelderige groene tropische planten, struiken en bomen, de volop zingende vogels en het zwoele klimaat doen ons erg aan Cambodja herinneren. Wat een heerlijk klimaat! Na het ontbijt de koffers eerst maar weer gepakt en vervolgens aan de loop richting strand voor een bak koffie en wellicht een winkeltje voor de stekkers. Het hotel ligt niet vlak aan het strand, maar een weg en parkeerplaats over is het amper vijf minuten lopen. Strandje en zee zien er aantrekkelijk uit, heel kleinschalig, vriendelijk en schoon. We knopen een gesprek aan met de harker van dienst waarbij, zelfs in dit deel van de wereld, spontaan Alkmaar als kaasstad wordt genoemd. De koffie op het strand is uitstekend, daar gaan we het na afloop van de cruise nog zeker wel een paar dagen mee uithouden. Al lopend langs het strand kijken we nog even bij het Hilton en het Marriot maar vinden geen winkeltjes waar de gezochte elektronica aanwezig is. Rond het middaguur is het tijd voor de transfer naar de haven. Een inderhaast opgetrommelde tweede taxibus dropt ons bij de ingang van de terminal en zoek het verder zelf maar uit. Dat gaat dus een beetje verkeerd want in de schaduw van de enorme Monarch moeten we toch een paar keer met de koffers heen en weer zeulen. Als de formaliteiten voor inscheping zijn afgerond hebben we nog wat tijd om op zoek te gaan naar de elektronische hulpstukken. Met links en rechts wat vraagwerk belanden we in het centrum van Willemstad en moeten onverwachts de beroemde, pas weer gerenoveerde, pontjesbrug over. Rondom het water prachtig gekleurde geveltjes in blauw, geel en steenrood. De gehele omgeving is een kruising tussen de Volendamse Dijk en de Zaanse Schans overgoten met een tropisch sausje. We spelen echt de toerist en laten ons uitgebreid fotograferen. En o ja, we hebben toch nog een elektronica winkel gevonden met de zozeer gewenste adapters. Peter zou nog wel ergens willen opsteken, maar Dieni wil terug naar de Monarch. Eenmaal terug aan boord blijken we toch de nodige informatie gemist te hebben, maar we krijgen later op de avond een herkansing. Dan is het wel eens tijd voor een biertje. Vanaf het zonnedek, twaalf hoog, hebben we een indrukwekkend uitzicht over Willemstad. Diep onder ons de pier, waar het nodig sjouwwerk is verricht, en iets verder weg de schilderachtige, mooi gekleurde geveltjes. Van deze hoogte waan je je net in Madurodam. Ook zijn we op tijd voor de kennismakingsbijeenkomst van de vandaag aangemonsterde nieuwe passagiers. De Nederlandse Moniek doet haar uiterste best om in verschillende talen de does en don`ts van deze cruise aan te prijzen. Zelf blijkt ze meer op te hebben met de vorige kapitein want `the eye wants also something`. Direct daarop volgt een verplichte safety meeting. Gewapend met ons eigen zwemvest om wordt ons door Mohammed uitgelegd waar ieder zijn eigen reddingsboot kan vinden. Uiteraard hopen we zijn indringende raad niet nodig te hebben. Inmiddels zijn onze koffers ook gearriveerd en kunnen we ons een beetje opdirken voor het avondeten. Er wordt geklopt en we maken kennis met Mario, onze houseboy voor deze cruise. Mochten we iets van hem nodig hebben, staat hij ten alle tijden tot onze dienst; `Even when somethings happens during the day he is willing to clean the bed twice?!` Tenslotte is het `all inclusif`.
Over het diner, niets dan goeds, het is erg smakelijk. Wij zitten in de eerste shift, om half acht, terwijl de meeste Spaanstalige medereizigers pas om half 10 aan tafel gaan.
De Monarch heeft inmiddels het ruime sop gekozen en na het eten nemen we nog een wijntje op het zonnetras, waar het nu hartstikke donker is, en werken het verslag bij.
Even voor de meiden; zolang we op de Monarch zitten, hebben we geen toegang tot internet op onze telefoon. Dus whatsappen doen we wel weer als we vaste grond onder de voeten hebben.