Een coctail

Zondag 2 november 2014
Het lijkt net werk als om kwart voor zes de wekker gaat. Moet dat nou? Wel dus als je nog een foto van de opkomende zon wilt scoren. Buiten begint het net een beetje te schemeren. Zes uur is duidelijk nog te vroeg, maar de temperatuur is aangenaam en het is volledig windstil. Op het strand ben ik allang niet meer de enige. De politieman staat al op zijn post, een enkeling legt zijn handdoek al neer, maar de meesten scharrelen met een fototoestel in de rondte en wachten op wat komen gaat. Een dikke wolkenpartij bedekt de Oostelijke hemel. Het zal toch niet dat ik voor niets…… maar langzaam verkleurt de hoge bewolking van roze naar goud geel. Het is alsof het opkomende licht de wolken uit elkaar drijft. `We krijgen regen`, voorspelt de politieman. En inderdaad zijn in de verte al verticale regensluiers herkenbaar. En dan, even over half zeven, verschijnt een dun reepje goud aan de horizon. Luttele tellen later is het streepje aangegroeid tot de vertrouwde oranje bal. De dag is begonnen, de eerste zwemmers spoelen de nacht van zich af in een rustige vlakke zee. Half negen moeten we op appèl voor het ontbijt, ruim tijd dus om nog even tussen de lakens te kruipen. Wanneer de magen weer gevuld zijn met de diverse brood-, ei-, vlees- en vrucht varianten neuzen we even rond in de locale hebbedingetjes shop alvorens we weer aanschuiven voor één van de specialiteiten van Mike`s koffieshop. Krijg nou tiete…. het regent, of beter het heeft geregend. Terwijl het zonnetje alweer ongenadig brandt is de bestrating nog kletsnat. De politieman verstaat z`n vak. Als na de koffie het strand wordt opgezocht, werkt Peter het verslag bij en wordt in Alkmaar afgetrapt voor de wedstrijd AZ-Excelcior. Het programma Matchtracker komt om de paar minuten met een up-date over het verloop van de wedstrijd. Achteraf rest de vraag: `hebben we nu twee punten verspeeld of hebben we er één gewonnen?` Voor een groot deel van de dag is op het strand het zonnetje verdwenen achter een hardnekkig wolkendek. Ondanks het stevige windje weten de wolken van geen wijken. De temperatuur blijft echter op niveau en voor ons velletje is het wel beter zo. De politieman wordt gecharterd voor een maritiem plaatje. Ja, ja ook Linda is door, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ze dat gisteren eigenlijk al was. Ooit wel eens collectief een cocktail gedronken? Wij hebben het geprobeerd, maar er kwam niet meer van terecht dan een heleboel lol. En die lol zet zich door tijdens het avondeten. Onder gitaarklanken, begeleidt door de inmiddels onvermijdelijke nootmuskaatrasp probeert Peter, in competitie met Anneke, de laatste restjes `advocaat` uit z`n glas te vingeren. In een laatste ultieme poging trekt z`n pink vacuüm vast en breekt het pootje. Natuurlijk heeft Els altijd voor dit soort momenten de camera paraat.