Zonsopgang

Waarde volgers, even jullie uit de droom helpen, HET WAS NIET MIJN SCHOEN ik heb maar maat 45!!!

Dinsdag 12 november 2013
Een warme, klamme nacht ligt achter ons. Een zoemende mug is daarbij ook niet bevorderlijk voor een ongestoorde nachtrust. Na een klap van Peter is het even stil, raak! Dieni vindt het geen stijl, die mug had geen kans want die had de klap niet zien aankomen. Familie en vrienden van de mug komen langs om de laatste eer te bewijzen. Daar schieten we dus niets mee op. De wekker gaat om zes uur, het is nog schemerig. Peter trekt een hemd en short aan en vertrekt gewapend met fototoestel naar het strand. In het oosten begint de lucht langzaam te verkleuren van donker naar lichtblauw. Best wel spannend waar de zon zich voor de eerste keer laat zien en vanaf welke positie dit het mooiste in beeld te brengen zal zijn. De voor het plaatje gewenste palmen staan hier niet dik gezaaid. Rond half zeven gaat het lichtblauw vrij snel over in licht roze…..donker roze en … ja hoor, daar is`t ie. Van achter de horizon verschijnt een halve, licht rode bal die vrij snel van uit zee oprijst en eenmaal in volle glorie goud geel kleurt. Behalve een collega-fotograaf en een enkele hardloper is het strand nog stil en verlaten. Dat is over een paar uurtjes wel anders. Ook wij geven ons later weer over aan het dagelijkse ritueel; smeren en keren en af en toe een plons. Ook Anneke doet vandaag een poging, met de zee tot aan het kruis is het best wel even doorbijten, maar daarna…is de beloning er dan ook naar. Het is werkelijk een heerlijke zee om in te zwemmen. Linda laat haar beurt nog even voorbij gaan, moet kunnen, de lucht ziet nog blauw van de dagen.
Aan het einde van weer een zonrijke dag is het volgens Dieni tijd voor een wijntje. Anneke Dieni en Peter blijven achter in de Beach Bar op het strand, Linda zoekt het appartement op. De zon is onder en het begint al te schemeren als de magen beginnen te knorren en het tijd wordt voor een douche. Helaas geen water meer in de kraan en ook het stroom blijkt er een tijdje af te zijn geweest. De nutsbedrijven zijn dus niet echt betrouwbaar hier. Het avondeten, waar, behalve dan de glasvoorziening, overigens niets mis mee is, lijkt steeds meer een spelletje `voetje van de vloer` te worden nu de aandacht van de dames zich steeds meer focust op rondscharrelende kakkerlakken.
Na het diner toch maar weer even een verhaaltje up-loaden, leuk voor het thuisfront. En voor ons leuk om weer wat reacties terug te krijgen. Speciaal voor Eva en Rene hebben we wat plaatjes van het resort bijgevoegd, we zijn benieuwd of deze plaatjes nog verder herinneringen oproepen.