Strand

Maandag 11 november 2013
Keuveltjesavond vanavond. Voor ons niet voor te stellen. Terwijl we langzaam de slaap uit onze ogen wrijven gaat Peters telefoon. Mark belt met slecht nieuws. Ook dat hoort erbij. Wij zetten ons erover heen en gaan terug in de vakantiemodus. De komende dagen zal het dagelijkse ritueel niet veel meer veranderen; na het ontbijt vertrekken de dames naar het strand en Peter doet wat schrijfwerk. Maar ook dat zal alras verminderen nu de dagen zich vrijwel op de automatische piloot aaneenrijgen. Dus van de grote lijnen nu tijd voor wat meer details. Het strand, naast het bed toch de plek waar we de meeste tijd doorbrengen, mag er zijn. Schoon en lekker fijn zand. Ook in de zee hoef je niet bang te zijn om je tenen open te halen aan rotsen, lava of koraal. Zwemmen gaat heel gemakkelijk, de branding beperkt zich tot één stevige roller vlak tegen het stijl oplopende strand. Mocht je de pech hebben om je evenwicht te verliezen, heb je wel een kilo zand in je broek zitten. Wat ook opmerkelijk is, is het vrijwel ontbreken van schelpen. Zal wel met stroming te maken hebben. De Beach Bar voorziet ons van uitstekende koffie en cappuccino, tenminste als de watervoorziening niet stagneert. Een biertje is dan een redelijk alternatief. Strela van de tap smaakt absoluut niet verkeerd. Dit locale bier dankt zijn naam aan de wapens die gedurende de vrijheidsstrijd zijn ingezet tegen de Portugezen. Voor de liefhebber is er iedere ochtend op het strand een heftige fitness onder leiding van een broodmagere, van zwarte schoensmeer glimmende, instructeur. Aan belangstelling geen gebrek; een twintigtal enthousiastelingen, meest dames, werken zich in het zweet om de calorierijke maaltijden wat sneller te verbranden. Of zou het uitzicht op de perfecte sixpack de belangrijkste motivatie kunnen zijn?
`s Avonds bij het diner krijgen we gezelschap van een kakkerlak die, tegen het kozijn aangeplakt, van een afstandje zit te bekijken wat wij allemaal op ons bordje hebben liggen. ‘Kunnen kakkerlakken vliegen’?, vraagt Anneke. Peter antwoordt bevestigend wat niet goed is voor de gemoedsrust van de dames. Op enig moment neemt Zaza een besluit en duikt bij ons op tafel, mist Anneke`s wijnglas op een haar na (Willem was meer trefzeker) en kijkt een beetje verdwaast om zich heen. Peter vindt dat beesten niet op tafel thuishoren en Zaza belandt op de grond. Daar scharrelt ze nog wat heen en weer voordat ze vermorzeld wordt onder schoenmaat 46.
In de lobby wordt het verhaal weer ge-upload. Dat ging dit keer wat sneller. Op onze eerste belevenissen zijn zeven reacties binnen gekomen. Dank daarvoor, dat is altijd leuk om te lezen.