Het grootste levende organisme ter wereld

Maandag 24 sept.
Even over negenen draaien we vanaf de camping rechtsaf de weg op die we gisteren gekomen waren. De TomTom staat geprogrammeerd op Pinehurst, een paar mijl voor de ingang van de noordelijke ingang van Sequoia Forest/ Kings Canyon. Voor de “pakhembeet” 35 mijl wordt anderhalf uur reistijd berekend. En laten we die deze keer hard nodig hebben! Truus heeft een uitermate klein weggetje gevonden, ze zal wel denken; “jullie weten het altijd beter en willen binnendoor…. Nou dan zal je binnendoor!” Het is weer een prachtig stukje natuur, maar wel voor twee handen aan het stuur. Nadat we Kahweat River achter ons hebben gelaten wordt het nog een uur draaien en stijgen en draaien en stijgen. Eindelijk, eindelijk komen we op Route 180 en is de ingang van Kings Canyon National Park in zicht. Niet verwacht dat deze ingang al boven de 2000m zou liggen. Eenmaal in het park kiezen we eerst voor de een bezoek aan de General Sherman Tree. Als je toch in de buurt bent, wil je de grootste wel zien ook. En groot is ie! Allemachtig, niet echt prachtig, maar wel bijzonder indrukwekkend. Dit grootste levende organisme op deze aardbol en naar schatting ongeveer 2200 jaar oud. Met zijn 275 feet is het zeker niet de hoogste boom, maar in combinatie met zijn omvang, aan de basis heeft de boom een diameter van 11 meter en de boom heeft takken met een diameter van 2 meter, is de boom qua volume en gewicht de grootste. De General Sherman Tree ligt aan het begin van de Giant Forest, verder mogen wij met de RV niet gaan ivm de afmetingen. We nemen eerbiedig afscheid van de Generaal en gaan weer terug op de route naar het noorden. We maken een tussenstop bij het Kings Canyon Visitors Centrum, bekijken de voorlichtingsfilm en moeten concluderen dat de natuur in Kings Canyon NP hier meer veelzijdig is. Nou staat de grootste wel in het Sequoia NP, maar meer en mooiere bomen staan hier in Kings Canyon. Niet alleen de levende bomen zijn indrukwekkend; het feit dat je door een stam van een honderden jaren geleden omgevallen boom kunt lopen is bizar. Wanneer deze boom is omgevallen weet niemand maar er zijn al foto`s van eind negentiende eeuw. De uitgeholde boomstam heeft sinds die tijd gediend als woning, als saloon en zelfs het Amerikaanse leger heeft er tijdelijk zijn paarden gestald. De General Grant Tree is slechts de twee na grootste boom ter wereld, maar is wel veel mooier dan Sherman. Niet ten onrechte staat deze boom ook wel bekend als “de Kerstboom van de Natie”.
En dus voordat je er erg in hebt, draait het klokje alweer naar het einde van de middag. Peter heeft een camping geselecteerd net voor Fresno, dus nog een uurtje rijden. De TomTom heeft hier trouwens andere gedachten over. Het eerste stuk rijden we lekker goedkoop; we dalen al slingerend van boven de 2000m tot nog geen 600m. Een paar mijl voor Fresno slaan we rechtsaf richting Piedra, nog 12 mijl te gaan. Dat klopt, maar de camping ligt nog “wat verder” aan het Pine Flat Reservoir. Als de Tomtom eindelijk aangeeft “bestemming bereikt” staan we nog net niet met de voorwielen in het Pine Flat Lake, maar een camping ho maar. Gelukkig worden we achtervolgd door een Ranger waarvan de nieuwsgierig hadden gewekt of onze RV wellicht niet een amfibie konm zijn. Hij verwijst ons naar de andere kant van het meer, waar het U.S Army Corps of Engineers een campground beheert. Pffff, andere kant van het meer, maar ja, je hebt geen keuze. Terwijl de schemer valt is het op een vrijwel verlaten camping nog lastig zoeken om de RV een beetje horizontaal te laten staan én tegelijkertijd met ons snoer bij de 120V te kunnen. Na een half uurtje studderen vinden we het hoog tijd voor een biertje. We staan, niet helemaal recht, maar het zonnetje is onder en we hebben stroom, alleen geen water, we hebben geen telefoonbereik en geen WiFi, wel een uitdrukkelijke waarschuwing voor ratelslangen, het wordt een koele nacht en morgen zien we wel weer verder.

Dinsdag 25 september: Al vroeg met de benen omhoog.
Ook als er niets bijzonders op het programma staat, vindt Peter zeven uur een mooie tijd om de dag te laten beginnen. We hebben het ochtendritueel nu aardig onder de knie en ervaren dat ondanks dat ons onderkomen met ons mee rijdt, toch zo`n twee uur bezig zijn voordat we “de handrem eraf kunnen halen”. ( = synoniem voor “de pootjes indraaien” bij de caravan)
Vandaag is er een ding belangrijk; het conformeren van de excursie in Yosemite NP én de plaats waar we opgepikt gaan worden. We hebben keuze uit drie opties, maar omdat we de situatie ter plekke niet kennen en ook nog niet weten waar we gaan overnachten, is een afspraak maken lastig. Hoewel …. Wat is lastig als je sowieso niet kunt bellen als je zover van de bewoonde wereld bent. Eerst maar eens zorgen dat we weer telefoonbereik hebben. In Fresno wordt de RV maar weer eens afgevuld en hebben we weer bereik. Dat wil zeggen, we kunnen bellen. Maar als aan de andere kant niemand opneemt schiet het nog niet op. Zowel de potentiële camping als Yosemite Close UP nemen niet op. Wel een bandje ingesproken maar terugbellen ho maar. De rit is verder een simpele; vanaf Fresno recht omhoog via Route 41, vervolgens bij Oakhurst via Route 49 naar Mariposo. Yosemite Close UP is gehuisvest in hetzelfde pand als de plaatselijke VVV, dat is voor ons wel zo handig. De jongens van YCU zijn op pad, maar de VVV-mevrouw informeert ons dat de camping die we op het oog hebben, en die nog plaats heeft, tegenover één van de opstapplaatsen van de excursie ligt. Zij zorgt er verder voor dat YCU wordt geïnformeerd. Daar moeten dan verder maar op vertrouwen. We shoppen nog wat in Mariposa en gaan voor het laatste traject richting Yosemite NP. Moesten we gisteren vooral stijgen naar Sequoia NP, nu is het voornamelijk dalen en volgen we uiteindelijk, omringt door hoge bergen, de loop van een klein riviertje. Nog voor El Portal vinden we Indian Flat RV Park, in onze ogen een echte (stoffige) camping met echte tentjes. Niet eerder deze vakantie stonden we om twee uur geparkeerd. Wat moeten we de rest van de middag nou nog doen……….. Een beetje lezen dus! En verslag schrijven. De camping heeft geen WiFi maar in het nabijgelegen Cedar Lodge kunnen we ons voor 24 uur digitaal inkopen. Of dat lukt gaan we vanavond ervaren.
Tegen het eind van de middag loopt de camping gezellig vol en terwijl de donkerte bezit neemt van de omgeving blijft er leven om ons heen. Medekampeerders koken en eten buiten, het getimmer op haringen, het alom aanwezige lawaai van krekels, gelach, geklets….. zo hoort het ook op een camping, dat hebben we de afgelopen weken best wel gemist. Gelukkig staan we hier nog een nacht.

NB Het uploaden van de foto`s kost ontzettend veel tijd. Een half uur voor 3 foto`s vinden we lang zat. Wij gaan onze tijd nuttiger besteden.
Wellicht tot een volgende keer.