Route 66

Het is inmiddels zeven uur in de avond en het wordt tijd voor een borrel. We hebben net de camper in de invallende duisternis geparkeerd. Nog laat op pad dus, dat klopt. We hebben de zon in de Grand Canyon zien zakken. Wel romantisch natuurlijk, al houd ik er wel een stel koude poten aan over.
De dag begon vandaag aan de randen van een krater; de Meteor Crater zo`n 35 miles ten oosten van Flagstaff. Hier middenin de woestijn is ongeveer 50.000 jaar geleden de lange reis geëindigd van een naar schatting in doorsnede 45 m grote meteoriet. Door de enorme snelheid waarmee dit brok ijzer-nikkel de aarde heeft geraakt is de rotsachtige bodem aardig opgeschud. Een mengsel van kalksteen en zandsteen werd als een vulkaan uitgestoten en heeft rond de inslag een vrijwel volmaakte cirkel gevormd. De meteoriet zelf is door de enorme impact grotendeels gesmolten en in brokken als een regen over de wijde omtrek verspreid. Enkele grote brokken zijn tentoongesteld en nog steeds worden in de omgeving stukjes meteoriet gevonden. De krater (ruim 150 meter diep en bijna anderhalve kilometer in doorsnede) is bij lange na niet de grootste op de wereld, maar wel de eerste waarvan wetenschappers met zekerheid hebben kunnen vaststellen dat deze krater is ontstaan door een meteoriet en niet door vulkanische activiteit.(Dr. Shoemaker, 1960). NASA heeft de krater gebruikt om de astronauten van het Apollo programma te trainen hoe van het maanoppervlak bodemmonsters te nemen. Na een zeer onderhoudende rondleiding keren we dit bijzonder stukje aarde de rug toe en verplaatsen ons weer in westelijke richting. Eerst over Interstate 40, maar vlak voor Flagstaff draaien we de originele Route 66 op. Voor het rijcomfort hadden we dit beter niet kunnen doen, wat een klote weg. Maar wel één met nostalgie, en dat vinden wij niet alleen; hordes motoren (als je op deze weg geen Harley rijdt kun je je hier maar beter niet vertonen) pruttelen ons voorbij.
We doen uitgebreid inkopen in Flagstaff en volgen de Route 180 West richting Grand Canyon. Een prachtige weg die langzaam klimt tot boven de 2400 m. We passeren de San Francisco Peaks en de Arizona Snowbowl, in de winter een populair skigebied. Aanvankelijk reden we nog door de dennenwouden, maar hoe meer we naar het noorden rijden wordt de bebossing dunner en de begroeiing wat lager. Rond vier uur checken we in op de Grand Canyon Camper Village, een mijl voor de ingang van het Grand Canyon NP. Eerst maar eens een koppie thee en nog even lekker van het zonnetje genieten. Tegen half zes gaan we het park in op weg naar de South Rim om, zoals al eerder vermeld, ons romantische moment te gaan beleven. Nou, daar waren wij niet de enige in. Tussen het geklik van alle camera`s door horen we om ons heen alle talen van de wereld langskomen. Maar we snappen best waarom; het aanblik is werkelijk grandioos en adembenemend, zelfs als ze van bovenaf langzaam het licht uit doen.

Helaas voor jullie geen foto`s vandaag. Voor een goede internet verbinding zit ik nu in het stikke donker om 22.00 uur buiten op een bankje vlak bij de receptie. Het is freezing cold en ik zit nog in mijn korte broek. Foto`s uploaden gaat teveel tijdkosten.