De zomer is nu echt begonnen

Vandaag weer op een knappe tijd begonnen, om kwart over negen rijden we van de camping af en draaien rechtsaf richting kust. Om kwart voor tien rijden we weer langs de camping. De bedoeling was goed, maar als je de Grote Oceaan aan de linkerhand hebt, kom je nooit in LA. Net als gisteren is het de bedoeling om grotendeels de Pacific Highway No. 1 te volgen. Het eerste stuk wordt echter beheerst door de VandenBerg Airforce Base en de akkerbouw in Lompoc Valley.Tot zover het oog reikt akkers met aardbeien en vooral ook de bloemen als lathyrussen, lobelias en asters. De plaatsnamen die we onderweg tegenkomen hebben een hoog Corry Brokkengehalte: San Antonio, San Lorenzo en de namen klinken niet alleen Mexicaans, de huizen en zeker ook de mensen zien er nog zo uit ook.
Koffie drinken, boodschappen doen en de camper eten geven doen we in Santa Barbara. Het bevalt ons er zeker goed want we blijven er 2 ½ uur hangen. We vervolgen de kustweg via Ventura, Oxnard tot aan Malibu en Santa Monica. Allemaal tot de verbeelding sprekende namen. De aard van de omgeving is echter totaal anders dan gisteren. De Pacific is uiteraard hetzelfde, maar gisteren reden we uren door vrijwel onbewoonde en ongerepte natuur. Dit stuk kustweg verloopt veel vlakker en de kustplaatsjes volgen elkaar rap op en doen niet onder voor de Franse Zuidkust. Mijl na mijl staan de campers achter elkaar aan het strand. We snappen dat het Beach Volleybal hier is uitgevonden en in zee zien we de toekomstige concurrenten van Dorian van Rijsselbergen al volop in training voor het kyte-surfen. Peter kan het niet laten en moet even de temperatuur van het oceaanwater voelen. Op het zelfde moment heeft Dieni haar handen vol om de plaatselijke sherrif te overtuigen dat de bestuurder van het bakbeest zo terugkomt uit zee. Natuurlijk stonden we even geparkeerd op een plek waar het niet mocht.
De laatste anderhalf uur richting camping was een makkie; tomtom weet de weg en wij sluiten achter aan een vijf rijen dikke file. Dit stuk gaan we de komende dagen nog zeker vier keer rijden.
Eénmaal op de camping is het echt hoog zomer, terwijl het zonnetje zakt, zitten we voor de camper en genieten van een biertje. Op de achtergrond horen we het geroezemoes van de jaarlijks L.A. County Fair en komt er af en toe een vliegtuig laag over, aan eten koken moeten we echt nog even niet aan denken.
Vandaag wederom een kleine 250 mile gereden. Dat is toch echt het maximum en zijn we dus een hele dag mee bezig, het betekent dat we onze geplande route gaan verleggen. Voorlopig blijven we twee nachten in LA.

Mocht het nog lukken dit verhaal vanavond “online” te krijgen ( voor de volgers dus vandaag 9/09) vergeet dan niet om Patrick te feliciteren met zijn verjaardag. In ieder geval van ons VAN HARTE!