De groene vallei
Door: Peter de Vries
Blijf op de hoogte en volg Peter en Dieni
28 Oktober 2016 | Cuba, Havana
Dinsdag 25 oktober 2016
Om 8.15 zit het volledige gezelschap weer in de bus om vanuit Havana op weg te gaan naar Valle de Viñales, een twee en een half uur durende rit naar het meest westelijke deel van Cuba. Onderweg is niet veel meer te zien dan een oneindig groen landschap aan weerszijden van de snelweg. Het beeld op de snelweg zelf is een mengeling van gewone (vracht) auto`s, wandelaars, joggers, lifters, stilstaande vrachtauto`s, kippen met kuikens, af en toe een koe en zwarte dieselrook uitbrakende oldtimers. Toch is hier nog een kleine aantekening op z`n plaats; de meeste vracht wordt nog vervoerd met handkarren en paard en wagen.
In de buurt van de stad Pinar Del Río, het centrum van de tabak, verlaten we de snelweg en gaan dieper het binnenland in. Dat komt de kwaliteit van het wegdek niet ten goede en voor DJ is het laveren tussen de opeenvolgende kuilen door. Terwijl we bijna Pinar Del Río binnenrijden wordt de weg aan weerszijden omzoomt door een bijzonder soort boom, de Hicaco, de bladeren van deze boom bevatten zoveel vocht dat deze boom werkt als een natuurlijke buffer tegen bosbranden.
De eerste bestemming voor vandaag is een authentieke tabaksplantage. De akkers liggen er braak en keurig geploegd bij. De tabaksplant is een één jarige plant en de oogst is net geweest. Sommige boeren zijn eigenaar van de grond, maar de meesten pachten de akkers van de Staat. Het ploegen gebeurt nog met behulp van een os en na het ontkiemen van de zaadjes worden de jonge plantjes handmatig uitgezet. Ook het oogsten van de tabaksbladeren, een moeizaam en arbeidsintensief werk, is nog allemaal handwerk. Mechanisatie van de landbouw is niet aan de orde. Men heeft gewoon niet de beschikking over voldoende brandstof en bovendien is het uitgangspunt van de Staat zoveel mogelijk mensen aan het werk te hebben. Volgens opgave is het werkeloosheidscijfer slechts 1 ½ %. Van de opbrengst van het land wordt 90% afgedragen aan de Staat, de resterende 10% is voor eigen gebruik. Naast de al eerder genoemde voedselbonnen is het dus begrijpelijk dat de meeste bewoners op het platteland rondom hun huizen mango-, avocado-, limoen- en bananenbomen hebben groeien. De levensverwachting van de mensen wijkt niet veel af van de westerse wereld; voor vrouwen ligt die rond de 79 en voor mannen rond de 76 jaar. Vrouwen kunnen met 60 jaar met pensioen, voor de mannen ligt dat vijf jaar hoger. Het Staatspensioen is echter onvoldoende om goed van rond te komen dus de meeste mensen worden gedwongen om nog wat bij te verdienen. Zo ook onze gastheer op de tabaksplantage; als een volleert cabaretier neemt hij ons mee in het proces van het planten, oogsten, drogen en uitselecteren van de tabaksbladeren. Met evenveel gemak als de meiden gisteren op de fabriek rolt de `sigarenboer` een prachtig, maar naamloos exemplaar, en Meine krijgt de eer om deze vers gerolde sigaar in vlammen te doen opgaan. Na deze korte opvoering worden we in zijn huis uitgenodigd voor een kopje koffie al dan niet aangelengd met `vitamine R`. En uiteraard wordt het op prijs gesteld als we met een aantal thuisgedraaide sigaren weer vertrekken.
Onze volgende stop zijn de `prehistorische`rotstekeningen. In een fantastisch mooie omgeving, omringd door stijl opgaande kalkstenen wanden staan we plotseling voor de `Mural de la Prehistoria`, een kleurige rotsschildering die de evolutie van ammonieten tot Homo Sapiens weerspiegeld. Geconfronteerd met deze machtige rotstekening heeft iedereen hierbij zijn eigen gedachten: is het mooi, past het hier eigenlijk wel? Maar een feit is het namelijk wel dat wij in Nederland op vele, vele plekken geconfronteerd worden met graffiti van beduidend mindere kwaliteit.
Tijd voor de warme lunch. Niet iedereen is hier al voor in de stemming, maar degene die de maag al wel voelen knorren kunnen zich te goed doen aan voortreffelijk geroosterd varkensvlees. Te voet lopen we na de lunch naar de ingang van de grot Cueva del India. De wandeling erheen voert door vijftig tinten groen, en hier groeien planten die we bij ons alleen op de vensterbank tegenkomen. De grot zelf, gevormd door het eeuwenlang eroderen van zachte kalksteenlagen is niet echt spectaculair en de aangroei van de stalagmieten/-tieten is nihil. Wel fraai is de laatste paar honderd meter die met een bootje wordt afgelegd naar de uitgang van de grot. Door een nauwe spleet komen we vanuit het schemerdonker terug in de weelderige groene omgeving.
Onze laatste stop is op een hooggelegen uitzichtpunt Los Jazmines van waaruit we een prachtig overzicht hebben op de Valle de Viñales, een groene oase die door menigeen nog snel even op de digitale plaat wordt vastgelegd.
Na onze uitgebreide warme lunch hoeft het avondeten niet al te uitgebreid; bij het cafetaria op de hoek serveren ze uitstekende pizza`s. De rest van de medereizigers denkt er blijkbaar net zo over want in de loop van de avond is het voltallige reisgezelschap aangeschoven.
Havana – Viñales vallei – Havana (reisafstand 380 km)
Om 8.15 zit het volledige gezelschap weer in de bus om vanuit Havana op weg te gaan naar Valle de Viñales, een twee en een half uur durende rit naar het meest westelijke deel van Cuba. Onderweg is niet veel meer te zien dan een oneindig groen landschap aan weerszijden van de snelweg. Het beeld op de snelweg zelf is een mengeling van gewone (vracht) auto`s, wandelaars, joggers, lifters, stilstaande vrachtauto`s, kippen met kuikens, af en toe een koe en zwarte dieselrook uitbrakende oldtimers. Toch is hier nog een kleine aantekening op z`n plaats; de meeste vracht wordt nog vervoerd met handkarren en paard en wagen.
In de buurt van de stad Pinar Del Río, het centrum van de tabak, verlaten we de snelweg en gaan dieper het binnenland in. Dat komt de kwaliteit van het wegdek niet ten goede en voor DJ is het laveren tussen de opeenvolgende kuilen door. Terwijl we bijna Pinar Del Río binnenrijden wordt de weg aan weerszijden omzoomt door een bijzonder soort boom, de Hicaco, de bladeren van deze boom bevatten zoveel vocht dat deze boom werkt als een natuurlijke buffer tegen bosbranden.
De eerste bestemming voor vandaag is een authentieke tabaksplantage. De akkers liggen er braak en keurig geploegd bij. De tabaksplant is een één jarige plant en de oogst is net geweest. Sommige boeren zijn eigenaar van de grond, maar de meesten pachten de akkers van de Staat. Het ploegen gebeurt nog met behulp van een os en na het ontkiemen van de zaadjes worden de jonge plantjes handmatig uitgezet. Ook het oogsten van de tabaksbladeren, een moeizaam en arbeidsintensief werk, is nog allemaal handwerk. Mechanisatie van de landbouw is niet aan de orde. Men heeft gewoon niet de beschikking over voldoende brandstof en bovendien is het uitgangspunt van de Staat zoveel mogelijk mensen aan het werk te hebben. Volgens opgave is het werkeloosheidscijfer slechts 1 ½ %. Van de opbrengst van het land wordt 90% afgedragen aan de Staat, de resterende 10% is voor eigen gebruik. Naast de al eerder genoemde voedselbonnen is het dus begrijpelijk dat de meeste bewoners op het platteland rondom hun huizen mango-, avocado-, limoen- en bananenbomen hebben groeien. De levensverwachting van de mensen wijkt niet veel af van de westerse wereld; voor vrouwen ligt die rond de 79 en voor mannen rond de 76 jaar. Vrouwen kunnen met 60 jaar met pensioen, voor de mannen ligt dat vijf jaar hoger. Het Staatspensioen is echter onvoldoende om goed van rond te komen dus de meeste mensen worden gedwongen om nog wat bij te verdienen. Zo ook onze gastheer op de tabaksplantage; als een volleert cabaretier neemt hij ons mee in het proces van het planten, oogsten, drogen en uitselecteren van de tabaksbladeren. Met evenveel gemak als de meiden gisteren op de fabriek rolt de `sigarenboer` een prachtig, maar naamloos exemplaar, en Meine krijgt de eer om deze vers gerolde sigaar in vlammen te doen opgaan. Na deze korte opvoering worden we in zijn huis uitgenodigd voor een kopje koffie al dan niet aangelengd met `vitamine R`. En uiteraard wordt het op prijs gesteld als we met een aantal thuisgedraaide sigaren weer vertrekken.
Onze volgende stop zijn de `prehistorische`rotstekeningen. In een fantastisch mooie omgeving, omringd door stijl opgaande kalkstenen wanden staan we plotseling voor de `Mural de la Prehistoria`, een kleurige rotsschildering die de evolutie van ammonieten tot Homo Sapiens weerspiegeld. Geconfronteerd met deze machtige rotstekening heeft iedereen hierbij zijn eigen gedachten: is het mooi, past het hier eigenlijk wel? Maar een feit is het namelijk wel dat wij in Nederland op vele, vele plekken geconfronteerd worden met graffiti van beduidend mindere kwaliteit.
Tijd voor de warme lunch. Niet iedereen is hier al voor in de stemming, maar degene die de maag al wel voelen knorren kunnen zich te goed doen aan voortreffelijk geroosterd varkensvlees. Te voet lopen we na de lunch naar de ingang van de grot Cueva del India. De wandeling erheen voert door vijftig tinten groen, en hier groeien planten die we bij ons alleen op de vensterbank tegenkomen. De grot zelf, gevormd door het eeuwenlang eroderen van zachte kalksteenlagen is niet echt spectaculair en de aangroei van de stalagmieten/-tieten is nihil. Wel fraai is de laatste paar honderd meter die met een bootje wordt afgelegd naar de uitgang van de grot. Door een nauwe spleet komen we vanuit het schemerdonker terug in de weelderige groene omgeving.
Onze laatste stop is op een hooggelegen uitzichtpunt Los Jazmines van waaruit we een prachtig overzicht hebben op de Valle de Viñales, een groene oase die door menigeen nog snel even op de digitale plaat wordt vastgelegd.
Na onze uitgebreide warme lunch hoeft het avondeten niet al te uitgebreid; bij het cafetaria op de hoek serveren ze uitstekende pizza`s. De rest van de medereizigers denkt er blijkbaar net zo over want in de loop van de avond is het voltallige reisgezelschap aangeschoven.
Havana – Viñales vallei – Havana (reisafstand 380 km)
-
28 Oktober 2016 - 06:52
Karin:
Dit is weer een prachtig verhaal om de dag mee te beginnen, en de foto's zien er weer prachtig uit!
Geniet van de rest!
Karin -
28 Oktober 2016 - 08:44
Dineke:
Prachtig! -
28 Oktober 2016 - 09:16
Mieke:
Goedemorgen, soms wachten we er wat langer op maar dat maakt zo'n verhaal weer zoeter -
28 Oktober 2016 - 12:33
Gabriel En Ina Hoogeboom:
Wat zijn jullie weer heerlijk uit. Op de foto zie ik ook Els en Eric. Heel veel plezier zo met z'n vieren. -
28 Oktober 2016 - 20:10
Greta:
Ja, daar ben ik weer. Ruikt alles daar niet naar sigaren? Ja en die rots, hoe bijzonder.
Leuke foto's, vooral die blauw auto zat daar wel benzine in?
Alles gaat hier gewoon door hoor. Woensdag kwam ik na ruim een uur en lamme kaken bij de tandarts vandaan. Een paar behoorlijke gebreken. Alles is weer in orde maar wel een paar honderd euro armer.
Toch 's avonds weer heerlijk kunnen spelen bij Soli. En dan komt mijn Maki-donderdag weer. Drukke, hectische dag. Alle mannetjes (behalve 1) moesten naar de operatietafel om hun balletjes weg te laten halen. Wat een gepiep en gehuil. Maar 's middags allemaal weer uit narcose mochten ze het eiland weer op,
de een hongerig de ander overgevend. Zo maak je ook weer eens wat mee.
Het weer is hier goed te doen met een graadje of 15.
Liefs en tot later. -
28 Oktober 2016 - 23:26
Ria Bart:
Jullie hebben al veel gezien hoor. Wat een mooie foto's!
Vandaag weer gesport Dieni. We konden nu weer de normale route fietsen.
Het fietspad is geheel geasfalteerd.
Zo zie je maar hier gaat alles door.
Fijne verdere reis! -
31 Oktober 2016 - 07:51
Caty:
Wat hebben wij het hier dan toch weer goed.Enne, die rotskleuring is heel wat mooier dan de Alkmaarse graffiti en kauwstegen.Geniet er maar van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
